Hoofdstukindeling scriptie

Onderstaand een voorbeeld welke bij wo-afstudeerscripties min of meer wordt gehanteerd (tussen haakjes de Engelstalige variant):

• Titelpagina
• Informatiepagina
• Samenvatting (Abstract)
• Voorwoord (Preface)
• Inleiding (Introduction)
  • Aanleiding (Background)
  • Huidige literatuur en hiaten (Prior literature and gaps)
  • Probleemstelling en onderzoeksvragen (Problem statement and research questions)
  • Doel en aanpak (Objective and approach)
  • Bijdrage (Contribution)
  • Leeswijzer (Thesis outline)
• Theoretisch kader (Theoretical framework) / Literatuuronderzoek (Literature review)
• Methode (Method) / Onderzoeksontwerp (Research design)
  • Onderzoekstype (Research type)
  • Populatie (Population)
  • Dataverzameling (Data collection)
  • Operationele definities (Operational definitions)
  • Data-analyse (Data analysis)
• Resultaten (Results) / Analyse (Analysis)
• Discussie (Discussion)
  • Theoretische implicaties (Theoretical implications)
  • Praktische/management implicaties (Practical/managerial implications)
  • Beperkingen (Limitations)
  • Toekomstig onderzoek (Future research)
  • Conclusie (Conclusions)
• Bronnen / Literatuurlijst (References/Bibliography)
• Bijlagen (Appendices)

Bij hbo-scripties wordt meestal in plaats van een discussie direct een conclusie geschreven (en niet uitgebreid ingegaan op theoretische betekenis hiervan) waarin de onderzoeksvragen worden beantwoord. Hierop volgt veelal een hoofdstuk met aanbevelingen of een implementatieplan. Een scriptie kun je zien als een beest dat bestaat uit een romp, een staart en een kop:

• De romp: samenvatting, theoretisch kader, methode, resultaten
• De staart: discussie en/of conclusie (en eventueel aanbevelingen of implementatieplan)
• De kop: inleiding, voorwoord

Nadat je de data-analyse hebt gedaan begin je echt met schrijven. Eerst schrijf je de romp, dan de staart en tenslotte de kop. Dit lijkt misschien een wat onwennige volgorde, maar zorgt er over het algemeen voor dat je zo min mogelijk stukken hoeft te herschrijven. Door bijvoorbeeld eerst de samenvatting te schrijven ga je vanzelf al nadenken over de kernboodschap en de structuur. Hierdoor voorkom je dat je gaat zitten ploeteren over details en het overzicht verliest, wat ten koste kan gaan van de samenhang tussen de hoofdstukken en een hoop extra werk kan opleveren.