Verwijzingen in de tekst geef je om bepaalde uitspraken te onderbouwen of verantwoorden. Dit is noodzakelijk vanuit wetenschappelijk oogpunt: om te laten zien dat jij informatie niet verzint of zomaar voor waar aanneemt, verwijs je naar auteurs van (wetenschappelijke) artikelen. Je hebt drie soorten verwijzingen in de tekst:

1. Actieve verwijzing
2. Parafrasering of samenvatting
3. Citaat

Alle typen verwijzingen kunnen één keer of meerdere keren voorkomen in een alinea of paragraaf. Hieronder vind je eerst de regels voor de eerste of enige verwijzing. De regels voor de meerdere en herhaalde verwijzing volgen daarna.

Actieve verwijzing in lopende tekst 

• Éen auteur:

In zijn onderzoek stelt Klaassen (2013) dat…

• Twee t/m vijf auteurs:

In hun onderzoek stellen Klaassen en Pieters (2013) dat…

• Zes of meer auteurs:

In hun onderzoek stellen Klaassen et al. (2013) dat…

Parafrasering of samenvatting

Als je een theorie, terminologie of concepten uitlegt in eigen woorden, geef je je bron na de zin.

• Éen auteur:

Een goede scriptie heeft een kop en een staart, met een body dat een goed onderbouwd argument bevat (Klaassen, 2012).

• Twee auteurs:

Een goede scriptie heeft een kop en een staart, met een body dat een goed onderbouwd argument bevat (Klaassen & Pieters, 2012).

• Drie t/m vijf auteurs

Een goede scriptie heeft een kop en een staart, met een body dat een goed onderbouwd argument bevat (Klaassen, Jansen, & Pieters, 2012).

• Zes of meer auteurs:

Een goede scriptie heeft een kop en een staart, met een body dat een goed onderbouwd argument bevat (Klaassen et al., 2012).

Tips:

• Als je een hele theorie uitlegt in een alinea, geef je de verwijzing aan het einde van je alinea (dus achter de laatste zin over je theorie)
• Als je in een alinea meerdere verwijzingen geeft, houd je de verwijzing zo dicht mogelijk bij de uitspraak, bijvoorbeeld:

Een goede scriptie heeft een kop en een staart, met een body dat een goed onderbouwd argument bevat (Klaassen, 2012). Uitwerking van het argument dient logisch te zijn, waarbij het een volgt uit het ander. In de conclusie wordt het argument alleen herhaald, er komt geen nieuwe informatie bij (Pieters, 2013).

• Is een theorie alleen in vakjargon uit te leggen, en dus moeilijk in eigen woorden te beschrijven? Overweeg dan gebruik te maken van citaten (zie onder), om de schijn van plagiaat te voorkomen!

Citaat

Een citaat is een uitspraak die je letterlijk overneemt uit een ander artikel. Volledige verwijzing, dus mét paginanummers, is daarin cruciaal.

Citaten kun je weergeven in directe of indirecte vorm worden gegeven. Een direct citaat is weergegeven als een concrete uitspraak, dus alsof Klaassen dat nu echt zegt. Een indirect citaat is een citaat waarbij je de quote geeft zonder die als uitspraak te presenteren.

Directe en indirecte citaten kunnen daarnaast primair of secundair worden gegeven. Een primaire quote ontleen je aan een auteur X. Een secundaire quote ontleen je niet aan X zelf, maar aan auteur Y die auteur X citeerde. Als jij nu de quote van persoon X wil overnemen, geef je dus een al geciteerd citaat. Daarbij geef je beide bronnen weer.

• Direct primair citaat:

‘Een goede scriptie bestaat uit een kop en een staart’, aldus Klaassen (2013, p. 1).

• Indirect primair citaat:

‘Een goede scriptie bestaat uit een kop en een staart’ (Klaassen, 2013, p. 1).

• Direct secundair citaat:

In zijn onderzoek stelde Klaassen dat “een goed scriptie bestaat uit een kop en een staart” (2012, in: Pietersen, 2013, p. 1).

• Indirect secundair citaat:

“Een goede scriptie bestaat uit een kop en een staart” (Klaassen, 2012, in: Pietersen, 2013, p. 1).

LET OP: bij primaire citaten geef je enkele aanhalingstekens (‘…’). Secundaire geef je aan met dubbele aanhalingstekens (“…”).

Meerdere verwijzingen

Als je een uitspraak of theoriebeschrijving baseert op meerdere bronnen, kun je verwijzingen samen tussen haakjes plaatsen achter je beschrijving. Houdt daarbij alfabetische volgorde aan (voor volgorderegels, zie opmaak).

• Meerdere verwijzingen verschillende auteurs:

Een goede scriptie heeft een kop en een staart, met een body dat een goed onderbouwd argument bevat (Klaassen, 2012; Klaassen, Janssen, & Pieters, 2012; Pieters, 2013)

• Meerdere verwijzingen één auteur, verschillende jaartallen:

Een goede scriptie heeft een kop en een staart, met een body dat een goed onderbouwd argument bevat (Klaassen, 2012, 2013, in press)

• Meerdere verwijzingen één auteur, hetzelfe jaartal:

Een goede scriptie heeft een kop en een staart, met een body dat een goed onderbouwd argument bevat (Klaassen, 2012a, 2012b)

LET OP: in de literatuurlijst verdwijnen ‘a’ en ‘b’ en wordt afabetische volgorde van titels aan gehouden (zie literatuurlijst)

Herhaling van verwijzingen

• Herhaling binnen alinea

Een goede scriptie heeft een kop en een staart, met een body dat een goed onderbouwd argument bevat (Klaassen, 2012). Uitwerking van het argument dient logisch te zijn, waarbij het een volgt uit het ander (Pieters, 2013). In de conclusie wordt het argument alleen herhaald, er komt geen nieuwe informatie bij (Klaassen).

LET OP: als je binnen een alinea meerdere keren naar eenzelfde auteur wil verwijzen, hoef je bij de herhaling geen jaartal te noemen. Bij herhaling van de verwijzing in een vólgende alinea geef je opnieuw de hele verwijzing.

• Herhaling met drie of meer auteurs:

Een goede scriptie heeft een kop en een staart, met een body dat een goed onderbouwd argument bevat (Klaassen, Jansen, & Pieters, 2012). Uitwerking van het argument dient logisch te zijn, waarbij het een volgt uit het ander (Pieters, 2013). In de conclusie wordt het argument alleen herhaald, er komt geen nieuwe informatie bij (Klaassen et al.).

LET OP: bij verwijzing naar een artikel met drie of meer auteurs hoef je alleen de eerste keer alle auteurs te noemen. Daarna kun je in je hele verdere scriptie ‘et al.’ gebruiken.

• Herhaling met zes of meer auteurs:

Een goede scriptie heeft een kop en een staart, met een body dat een goed onderbouwd argument bevat (Klaassen et al., 2012). Uitwerking van het argument dient logisch te zijn, waarbij het een volgt uit het ander (Pieters, 2013). In de conclusie wordt het argument alleen herhaald, er komt geen nieuwe informatie bij (Klaassen et al.).

LET OP: bij verwijzing naar een artikel met zes of meer auteurs geef je altijd alleen de eerste auteursnaam, gevolgd door ‘et al.’

Tips:

• Heb je geen auteursnaam, of verwijs je naar een instantie? Geef dan die naam, gevolgd door het jaartal van uitgave (ook voor websites)
  Voorbeeld: (VROM, 2011).